Groeit een doormidden gestoken regenworm weer aan?

Het dagblad Trouw publiceerde recent een lovende recensie over het nieuwe boek van natuurjournaliste Monica Wesseling, dat als trekkende titel draagt: 'Kan een regenworm ook verzuipen?'

Door midden
Interessanter is m.i. echter de vraag, of wij ons schuldig moeten voelen, als we bij ons komende tuinieren - de lente is begonnen - toevallig (of eventueel zelfs met boos opzet!) een regenworm door midden spitten. Tot voor kort dacht ik, dat zo'n regenworm dan vanzelf weer doorleefde, maar dan met twee levens. Een halve regenworm groeit vanzelf weer aan, is me namelijk altijd gezegd.

Genuanceerd
Het blijkt - het zal ook niet! - toch weer genuanceerder te liggen. Zo leren Trouw en Wesseling ons. 'Het ligt er aan van welke kant deze wordt bekeken:vanaf de voor- of vanaf de achterkant. Zo'n Lumbricus terrestris blijkt met 100 tot 150 segmenten een groot regeneratievermogen te hebben. Verliest hij door een roekeloze actie van de tuinier de achterste 10 tot 15 delen, dan groeien die naar verloop van tijd gewoon weer aan. Maar hakt de schop zijn kop-segmenten eraf, dan is ie er geweest. Aan de voorkant zitten namelijk vijf (!) harten en het zenuwstelsel. Geen worm die zonder kan'.

Afstoten
'Nog een weetje over dit verschijnsel: wormen kunnen ook zelf bewust de achterste segmenten afstoten, schrijft Wesseling. Bevat hun voedsel bijvoorbeeld te veel zware metalen, dan slaan ze deze op in het achterlijf dat ze vervolgens als vuilniszak buiten de deur zetten. Zo voorkomen ze vergiftiging'.

Op eten
Overgens, in mijn jeugd aten mijn mede-scholieren voor geld (en óns plezier) zelfs regenwormen op. Ze hebben er - bij mijn weten - verder niets aan over gehouden, behalve dat geld natuurlijk.
En wat betreft dat verdrinken van regenwormen: dat kan! Daarom kruipen ze bij regen altijd snel naar boven!