Vader van Willem van Hanegem gaf zijn leven om baby te redden

Sinds bijna 5 jaar is de voormalige vissersplaats Breskens in Zeeuws-Vlaanderen voor mij een bijzondere plek. Met karakteristieke mensen en gebeurtenissen. Zo roept de datum 11 september daar heel andere associaties op dan in de rest van Nederland. Matty Verkamman onthulde de moedige rol van de vader van voetballer Willem van Hanegem op die dag in oorlogsjaar 1944.

Willem van Hanegem (links) en Ben de Pauw bij de presentatie van de biografie over de oud-voetballer.

Bombardement
Op 11 september 1944 kwam voor veel Bressiaanders een einde aan het door weinig materiële weelde maar veel sociaal plezier gekenmerkte dorpsleven. Britse bommenwerpers trachtten die dag het naar Vlissingen overstekende vijftiende leger van de Duitsers te ontregelen. Precisiebombardementen waren het niet. Een groot deel van de dodelijke lading trof niet de vijand, doch kwam terecht in het hart van het dorp, dat kort tevoren wel was gewaarschuwd, maar toch niet volledig was verlaten door de bewoners. Ook de familie van  de later zo bekende voetballer Willem van Hanegem betaalde daarbij een zware tol.

Massagraf
In Breskens rusten de 199 slachtoffers van het bombardement (bijna tien procent van de bevolking!) in een massagraf. Enige jaren geleden is in het centrum van het dorp een monument onthuld ter nagedachtenis aan die rampzalige dag in 1944. Dat ging niet zonder slag of stoot. Het bombardement is door de enigszins in zichzelf gekeerde bevolking eigenlijk nooit verwerkt. In Breskens praten velen het liefst nooit meer over 11 september 1944. Het monument bestaat uit een kapot, uit de sponningen gerukt raam en staat maar enkele tientallen meters verwijderd van de plaats waar Lo van Hanegem, de vader van Willem en zijn zoontje Izaäk, het broertje van Willem, de dood vonden.

Baby gered
Lo heeft tijdens het bombardement een baby het leven gered. In een pakhuis ging hij steunend op knieën en ellebogen over het kind liggen. Toen het bombardement voorbij was, bleek hij zelf dodelijk te zijn getroffen, de baby onder zijn lichaam mankeerde niets. In 1991 kon die baby van weleer na een maandenlange zoektocht worden gevonden. Het was Ben de Pauw, bijna even oud als Willem en van beroep kankerspecialist in het Radboudziekenhuis van Nijmegen. Hij werd hoogleraar in de oncologie aan de Katholieke Universiteit van Nijmegen. Bij het aanvaarden van zijn ambt sprak hij op 15 oktober 1998 de inaugurele rede uit. In zijn dankwoord richtte hij zich speciaal tot de aanwezige Van Hanegems, onder wie Willem.

Nooit inlossen
''In Breskens liggen mijn wortels en in Breskens gaf Lo van Hanegem tijdens het bombardement van 1944 zijn leven voor het mijne. De schuld aan hem kan ik nooit inlossen. Diny, Willem en de andere Van Hanegems hier aanwezig hebben hun vader jong moeten missen. Jullie weten inmiddels welk een belangrijke rol deze gebeurtenis in mijn verdere leven heeft gespeeld. Ik ben dankbaar dat ik jullie tot mijn vrienden mag rekenen.''

Zeven maanden
Toen Breskens door de bommen van de geallieerden werd getroffen, was Willem zeven maanden. Hij scheelde drie maanden met Ben.

Bron van bovenstaande teksten:
* De jonge Willem door Matty Verkamman