Hoofdbedekking in de christelijke eredienst verplicht

Hoofdbedekking in christelijke erediensten is een verschijnsel dat nog steeds voorkomt bij vooral zeer conservatieve ('zware') orthodox-christelijke groepen in Nederland. De basis van dit gebruik is te vinden in bijbelteksten uit 1 Korinthe 11, waarin staat: 'Een iegelijk man, die bidt of profeteert, hebbende iets op het hoofd, die onteert zijn eigen hoofd. Maar een iegelijk vrouw, die bidt of profeteert met ongedekten hoofde, onteert haar eigen hoofd'. Ook in het Oude Testament wijzen teksten in deze richting.

Een reformatorische kerkdienst. Foto genomen in de Hersteld Hervormde Kerk van Doornspijk tijdens een zendingsdienst.

Wereld
Hoofdbedekking in christelijke erediensten komt voor bij de Schotse en Noord-Amerikaanse reformatorische kerken, de Engelse Strict Baptist en bij verschillende mennonieten. Voorheen bedekten ook in rooms-katholieke kerken vrouwen hun hoofd, vaak door middel van een hoofddoek. In Oosters-orthodoxe kerken bedekken nog steeds alle vrouwen het hoofd. Alleen bij de Oudgelovigen mag dit uitsluitend een hoofddoek zijn, bij de andere oosters-orthodoxen mag het ook een sluier zijn.

Zwaar
In Nederland is deze hoofddekseldracht vooral bekend bij bevindelijk streng/zwaar orthodoxe gereformeerde en hervormde kerkgenootschappen. Op iedere zondagmorgen ziet men bv. in Uddel en Elspeet nog vrouwen met een hoed(je) in de hand (of al op het hoofd) ter kerke gaan. Hier is men gewend dat vrouwen tijdens de kerkdiensten een hoed dragen. Vooral in delen van de Gereformeerde Bond is veel discussie over het wel of niet dragen van een hoed, vooral als in bepaalde gemeenten slechts een deel van de vrouwen een hoed draagt.

PKN
Bij de PKN kerken is op geen enkele wijze sprake van een hoofddekselgebod.

Bron: Wikipedia