Etnoloog Folgert Karsdorp heeft het allemaal uitgezocht. In de populaire versie van Charles Perrault (1629-1703) duikt er geen jager op die de wolf opensnijdt. Als Roodkapje is opgegeten eindigt het sprookje. Tot eind negentiende eeuw was deze variant dominant in Nederland. Maar na die tijd begint de aanpassing. Roodkapje wordt gered.
Bosbessensap i.p.v wijn
'Het is een radicale innovatie van het verhaal, gebaseerd op de versie van de gebroeders Grimm van 1812', zegt Karsdorp. 'Dat zie je zelden. Veranderingen zijn altijd veel kleiner. Denk aan wat Roodkapje meeneemt in haar mandje. Eerst is dat wijn, later wordt dat bosbessensap als men beseft dat alcohol niet gezond is voor een zieke oma. En dan nog duurt het vijftig jaar voordat die verandering algemeen geaccepteerd is.'
Waarom heeft het sprookje dan toch zo ingrijpend kunnen muteren? 'Ik vermoed dat het sprookje destijds bij ons nog niet zo bekend was. Le petit chaperon rouge was vooral een Frans verhaal. En dat Roodkapje het overleefde sloot, eind negentiende eeuw, aan bij de verzoeting van de samenleving waarin meer rekening werd gehouden met kinderen. Men begon het kind-zijn als een aparte levensfase te zien.'
427 versies
Karsdorp ontdekte de graduele verandering van Roodkapje door 427 versies van het verhaal, gepubliceerd tussen 1781 en 2014, met elkaar te vergelijken. Met de computer. De promovendus, voorheen verbonden aan het Meertens Instituut en nu aan de Radboud Universiteit in Nijmegen, is de eerste die software inzet om te onderzoeken hoe dit sprookje steeds is veranderd.
Link
* Het gehele artikel over het onderzoek van Folgert Karsdorp
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Geef uw reactie! Alle reacties worden na een beoordeling geplaatst. Anonieme berichten worden niet geplaatst. .