Opa en kleinzoon in de trein

Mijn kleinzonen houden hartstochtelijk van treinen. Dus ga ik als Opa regelmatig met ze op stap. Eerst in de bus, dan in de trein. 

In de trein genieten zij en ik van de tocht. Ik denk dan aan het schitterend gedicht van Willem Wilmink: Een echtpaar in de trein. Het gaat over zijn vrouw Wopke en hemzelf.

Gedicht
Ik heb er een eigen versie van gemaakt.

Opa en kleinzoon in de trein

Met de kleinzoon in een trein
kan aangenaam en leerzaam zijn.
De prachtig vormgegeven stoel
geeft allebei een blij gevoel.

Voor ‘t verre reisdoel kant en klaar
zit ik tegenover hem, maar met elkaar.
De trein maakt zijn vertrouwd geluid
en hij rijdt vóór-, ik achteruit.

We zien dezelfde dingen wel,
maar ik heel traag en hij heel snel.
Hij kijkt tegen de toekomst aan,
ik zie wat is voorbijgegaan.

Zo is de familiale staat:
de kleinzoon ziet wat gebeuren gaat,
terwijl Opa, die naast hem leeft
slechts merkt wat zijn beslag al heeft.

Van nieuw begin naar nieuw begin
rijdt hij de wijde toekomst in,
en ik rij het verleden uit.
En beiden aan dezelfde ruit.

Bekijk
* Echtpaar in de trein