De derde oogst van de Luizenmoeder

Ook de derde aflevering van De Luizenmoeder bevatte zondagavond weer een aantal mooie vondsten. De school stond gisteravond in het teken van de Kinderboekenweek. 

Er stond directeur Anton een flinke uitdaging te wachten: hij wilde het festijn feestelijk afsluiten door een BN’er uit te nodigen op het slotfeest.

Met de week meelijwekkender
Daphne van Rossum schreef in De Telegraaf een prachtige column over Aflevering 3: 'Anton wordt met de week meelijwekkender'. We citeren: 'De meeste vrouwen kennen wel zo’n man in hun familie-, werk- of kennissenkring. Die ene oom of collega die denkt dat hij leuk is, hard lacht om zijn eigen grappen, maar in werkelijkheid achter zijn rug wordt uitgelachen.

Natte kus
Hij staat altijd net even te dichtbij, geeft een knipoog, een knijpje in je wang (of erger: in je bil) of laat ineens een hand richting je middel glijden. En niet alleen bij jou, bij alle vrouwen probeert hij het.
Hij laat geen mogelijkheid onbenut om een natte kus op je wang te drukken op bijvoorbeeld je verjaardag, of op 5 januari als je nietsvermoedend de kantoortuin binnenwandelt en je helemaal was vergeten dat het nieuwe jaar is begonnen. Die ene vieze oom of collega is directeur Anton uit De Luizenmoeder.

Meelijwekkend
Anton wordt met de week meelijwekkender. Hoewel hij vorige week toch wel een dieptepuntje bereikte door zichtbaar genietend te luisteren naar een plassende juf Ank, is deze week toch wel het toppunt bereikt qua plaatsvervangende schaamte.
Het gaat om één van de laatste scènes waarin klassenmoeder Hannah een sprookje voorleest en Anton net even te dichtbij komt staan en met zijn kenmerkende zalvende stem oreert dat voorlezen met muzikaliteit te maken heeft.

Repelsteeltje
Terwijl die arme Hannah zichtbaar opgelaten verder voordraagt uit Repelsteeltje, prijst Anton haar mooie voorleesstem. ’Een stem is ook een instrument’ en ’voorlezen gaat over muziek, ritme en cadans’, wauwelt hij.
Terwijl hij aritmisch én in haar aura meedeint op het denkbeeldige ritme en daarbij ’padap-padap’ op zijn buik mee trommelt.

Trommelen
Dat hij vlak daarvoor tegen hulpmoeder Bianca heeft opgebiecht dat het voordeel van de basisschool ’de jonge moedertjes’ zijn, helpt niet. Wat ook niet voor hem pleit, is dat hij maar blijft volharden in stereotypen.
Donkere papa Kenneth wordt verzocht mee te trommelen op de muzikale afsluiting van de Boekenweek en de Marokkaanse moeder Mel wordt gevraagd haar traditionele instrument mee te brengen, dat ze natuurlijk niet heeft.

Winston Post
En als je denkt dat je alles hebt gehad, komt Anton nog met grandioze misser. Hij heeft steeds zitten opscheppen over een BN’er die hij heeft geregeld via de buurman van de beste vriendin van zijn zus, of was het de zus van de buurman en daar weer de beste vriendin van?
De hele Klimop staat klaar om de Mystery BN’er te ontvangen als Hein Boele in een rolstoel wordt binnengereden. Hein wie? Ja, die man die één aflevering in de jaren 80-serie De Fabriek meespeelde en die de stem van Elmo doet. En dan zo gewoon gebleven, Anton kan er niet over uit.
Dat deze Hein Boele op sterven na dood is, drukt de pret toch wel enigszins. Hoe krijgt Anton het voor elkaar?! En dat terwijl juf Ank zo hoopte op Fons de Poel en de moeders van school minimaal Winston Post hadden verwacht.

Reikhalzend
Hij doet z’n best, die Anton, maar het wil allemaal maar niet lukken. Wat wel weer is gelukt: om een hilarische aflevering te maken waardoor we alweer reikhalzend uitkijken naar de volgende week zondag. Go Anton go!'