Praatprogramma's zijn meningen-circussen

De Nederlandse TV en radio is vergeven met praatprogramma's. Vaak over hetzelfde onderwerp.  Een praatprogramma, in het Engels ook wel talkshow genoemd, is een televisieprogramma of radioprogramma waarbij het hoofdaandeel uit spreken bestaat.

In het algemeen stelt de presentator aan een gast vragen, waarop deze antwoordt, of wordt er een discussie tussen gasten gevoerd. Hans de Bruijn gaf in Trouw een mooie analyse van dit - voor de omroepen relatief goedkope - fenomeen. We citeren.

Allemaal kritiek
In één zo’n talkshow zitten een onderzoeksjournalist, een uitgever en een showbizz-presentator. Er is weer een persconferentie geweest en ze hebben allemaal kritiek, weten allemaal hoe het beter moet en nemen uitgebreid de tijd om dat uit te leggen. Daar zit altijd iets van zelfoverschatting in: van alles wat je kunt bedenken aan oplossingen, is 95 procent ongetwijfeld al eens bedacht in Den Haag.

Lastig om goed en fout te zien
De vierde gast is Rico Verhoeven, de wereldkampioen kickboksen. Wat vindt hij van de persconferentie? Hij vindt het “lastig om zich hierover sterk uit te spreken”, zegt hij. Het is ook “lastig om hier goed en fout te zien”, voegt hij eraan toe. Hij zou zich niet in de positie van de beslissers willen bevinden.
Het is, als je er even over nadenkt, een heel goed antwoord. Maar zijn frame is blijkbaar niet interessant genoeg, de critici krijgen veel meer spreektijd.

Meningen-circussen
Talkshows zijn vaak meningen-circussen. Daar is niks mis mee, maar bij praatprogramma’s hoort een bijsluiter:

• Wie iets zeker weet, krijgt meer aandacht dan iemand die twijfelt.

• Wie oordeelt, krijgt meer aandacht dan ­iemand die voorbij goed versus fout denkt.

• Wie veroordeelt, krijgt meer aandacht dan wie begrip toont.

• Wie zichzelf overschat, wint het van wie de eigen beperkingen ziet.