Dit was vroeger normaal, maar nu niet meer

Ik ben geboren in 1946 en dus van de vorige eeuw. Ik woonde in een dorpje op het platteland. Toen waren sommige dingen heel gewoon, maar zijn dat nu niet meer. 

Ik geef een paar voorbeelden. De ouderen onder u weten er vast nog meer!

1). Door weer en wind buiten spelen. 
Door weer en wind speelde je buiten en was niet te bereiken. Bijna niemand was bezig met eventuele gevaren die op de loer lagen. Het grootste gevaar was de hoofdstraatweg, waar je door een auto kon worden aangereden. En het oplopen van verwondingen bij het spelen. Ik kreeg een lange en diepe snee in mijn been door een ijzeren stang. De diepe jaap werd niet verdooft (!) door de dokter gehecht. Dat je ouders niet wisten waar je precies uithing, was geen probleem. Je was gewoon ergens in de buurt aan het spelen. Vroeger speelde je bijna altijd buiten, of het nou regende of stormde. Je was immers niet van suiker. 

2). Gezonde snacks bestonden niet 
Een gezonde levensstijl?  Vroeger dacht men daar niet echt over na. Biologische speltkoekjes bestonden toen nog niet. Als kind waren (lik-)koekjes, kauwgom, zwart-wit ballen en vuurballen de lekkernijen. Wij aten vol genoegen witte knollen van het land.

3).  Zonder gordel in de auto. 
Een auto hadden mijn ouders pas op latere leeftijd. Meerijden met de bakker (onze buurman) en de melkrijder (de oom van mijn neef) was het summum van plezier. Het liefst zat je op de smalle plek in het midden, zodat je goed vooruit kon kijken. Wat er zou kunnen gebeuren bij een botsing, daar dacht niemand over na. Autogordels kenden we niet. 
Ook niet, toen we zelf een autootje kregen. In die jaren was het heel normaal dat je de eerste paar rijlessen van je ouders kreeg. 

4). Roken als traktatie
Terwijl het nu steeds moeilijker wordt om ergens een sigaret op te steken, was het vroeger heel normaal om overal te roken. Thuis, op school en later ook op de TV, werd er gewoon binnen gerookt, waardoor je als kind continu meerookte. Bij een verjaardag stonden er sigaretten en sigaren op tafel als extra traktatie. 

5). Van een corrigerende tik - of erger! - keek niemand op
Dat men vroeger zijn kind soms/vaak een tik gaf, is nu nog moeilijk voor te stellen. Maar wij keken er als kind niet vanop dat je regelmatig een corrigerende tik kreeg. Onze onderwijzer  - overigens zeer geliefd! - draaide het velletje van onze bovenarm tussen zijn nagels om, als we het verdienden. Zelf werd ik in het schuurtje achter ons huis opgesloten, als ik bepaald eten niet lustte. Ik werd vrijgelaten, als het eten opgegeten was... 

Dit verhaald is geïnspireerd op het artikel 'Dingen die vroeger normaal waren, maar nu niet meer,' gepubliceerd door Startpagina en geschreven door Ilsa Bloemendal.