Ik doel op het woord sufbubbel. Een leuk woord, zeker als je het in de context van zijn artikel over democratie leest. Een deel hieruit citeren we hier:
Ultra-demokraten
Ik fiets regelmatig langs de Remonstrantse kerk bij mij in de buurt en lees daarop de tekst 'Mijn God gelooft in mij'. Goed bedoeld neem ik aan, om de mens zo een hart onder de riem te steken, echt ook iets van onze tijd, maar wel een statement dat alle gezag ondermijnt. Want hoezo een opperwezen dat in de mens gelooft? Was het niet andersom? Moesten wij niet in God geloven? En met God in de macht van het gezag, de premier, de dokter en de advocaat, de notaris.
Daar is allemaal niet veel meer van over, politici vertrouwen we niet, artsen spreken we tegen met weetjes die we zelf op het internet gevonden hebben en advocaten en notarissen zijn zakkenvullers. We zijn ultra-democraten geworden, we weten het zelf net zo goed of beter, we behoren om met de titel van groene goeroe Mark Lynas te spreken tot 'the God Species', we zijn zelf goden geworden.
Democratie
Maar werkt het zo wel? Moet er niet toch een soort ontzag voor gezag zijn of is dat een conservatief praatje van een middelbare sufbubbel?
De gehele column
* Ineens zag ik wat Desi Bouterse met zijn 'God maakte me president' wilde uitdrukken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Geef uw reactie! Alle reacties worden na een beoordeling geplaatst. Anonieme berichten worden niet geplaatst. .