In mijn ouderlijk huis heeft nooit een kerstboom gestaan. Niet om geloofsredenen, hoewel in onze kerk de kerstboom wel werd gezien als een heidens ('germaans') symbool. Maar simpelweg omdat mijn Moeder een hekel had aan de kerstnaalden, die de voorkamer dan in talrijke aantallen zouden gaan besmeuren. Mijn Moeder was zeer proper en wilde dat ten allen tijde en zonder enige concessie zo houden. En geef haar eens ongelijk. Wijzelf hebben nu ook al jaren een kunstboom!
Slechts een enkel hulsttakje (twee of drie) uit eigen tuin werd in mijn kinderjaren toegestaan. Kaarsen werden evenmin ontstoken vanwege de mogelijke walm en de gevolgen daarvan. Op de schoorsteen rechts boven de kolenhaard (zie foto boven) in onze voorkamer stond wel een zeer vergeelde kaars. Maar die stond er al jaren. En zou er nog jaren staan. Een schuchtere suggestie mijnerzijds om er de brand in te steken tijdens de Kerst werd met verontwaardiging van de hand gewezen.
Trouwens, die voorkamer werd ook lange jaren (bijna) nooit gebruikt. Het was de mooie kamer, die niet bevuild mocht worden.
Inmiddels is ons eigen huis volledig versierd met alles, wat de commercie te bieden heeft. Alleen dit jaar is er een kleine kerstboom. Tot mijn grote genoegen. 'Maar volgend jaar komt de grote wel weer terug', heeft mijn vrouw al aangekondigd. 'Want dit is helemaal niets'.
In kerstversieringen heb ik nooit enige inspraak gehad.
Of ik erover wil praten?
Nee, ik schrijf er wel over.
Nee, ik schrijf er wel over.
Ik heb genoten van je stukje. Goed geschreven en een mooie sfeerschets.
BeantwoordenVerwijderen"Ter opvrolijking en informatie in barre coronatijden..". Als ik het bovenstaande lees over de sobere kerstvieringen in je jeugd (maar ook nu nog), is "leedvermaak" een goede omschrijving. Hou vol!
BeantwoordenVerwijderen