Pruimen uit onze tuin en het beroemdste gedicht uit de Nederlandse litteratuur

In onze tuin hebben we twee Pruimenbomen. Op de foto hieronder ziet u het resultaat van de derde pluk. En er zitten er nog steeds een heleboel aan. We kunnen dus nog even vooruit. 

In onze tuin wordt geen kunstmest of wat dan ook gebruikt. En de Pruimen zijn onbespoten. Dus puur natuur, kakelvers, handgeplukt, ambachtelijk geteeld en zo veganistisch als de ziekte.  

Beroemdste gedicht
Bij het plukken - een zen-achtige, meditatieve activiteit - moet ik altijd denken aan het beroemdste gedicht uit de Nederlandse literatuur: 'Jantje zag eens pruimen hangen'. Zo beroemd dat Jerommeke uit Suske en Wiske het weet te citeren! Zie hieronder uit: 'De IJzeren Schelvis'.  

Braafheid
Het bekende versje is van de achttiende-eeuwse kinderdichter Hieronymus van Alphen en stamt uit 1778. In het gedichtje, dat eigenlijk De pruimeboom heet, wordt beschreven hoe een jongen genaamd Jantje zich verzet tegen de verleiding om zonder toestemming pruimen te plukken. Die braafheid wordt beloond. Kom daar tegenwoordig nog eens om!

De volledige tekst

Jantje zag eens pruimen hangen,

O! als eijeren zo groot.

’t Scheen, dat Jantje wou gaan plukken,

Schoon zijn vader ’t hem verbood.

Hier is, zei hij, noch mijn vader,

Noch de tuinman, die het ziet:

Aan een boom, zo vol geladen,

mist men vijf zes pruimen niet.

Maar ik wil gehoorzaam wezen,

En niet plukken: ik loop heen.

Zou ik, om een hand vol pruimen,

Ongehoorzaam wezen? Neen.

Voord ging Jantje: maar zijn vader,

Die hem stil beluisterd had,

Kwam hem in het loopen tegen,

Voor aan op het middelpad.

Kom mijn Jantje! zei de vader,

Kom mijn kleine hartedief!

Nu zal ik u pruimen plukken;

Nu heeft vader Jantje lief.

Daarop ging Papa aan ’t schudden

Jantje raapte schielijk op;

Jantje kreeg zijn hoed vol pruimen,

En liep heen op een galop.

Ook interessant
* Toon Hermans over Jantje zag eens pruimen hangen
* "Jantje zag eens pruimen hangen", een Groningse interpretatie van 'De Pazzipanten'