Zeeuws-Vlaanderen: landje apart heeft eigen volkslied.

De provincie Zeeland heeft een eigen volkslied, getiteld ‘Geen dierber’ plek voor ons op aard’. In Zeeuws-Vlaanderen, het zuidelijkste deel van deze Nederlandse provincie, is echter ook geregeld een ander lied te horen. Het gebied heeft namelijk een eigen volkslied. 

Zeeuws-Vlaanderen wordt daarom niet ten onrechte ook wel 'Landje Apart' genoemd. Historiek.net beschrijft de historie van het lied. We citeren.  

Anti-annexatiebeweging
De tekst van het lied, ook wel 'Van d’Ee tot Hontenisse' genoemd, werd in 1917 geschreven door de hervormde predikant Jacob Pattist (samen met J.Vreeken). In later jaren zou hij een belangrijke rol spelen in de anti-annexatiebeweging in Zeeuws-Vlaanderen. Deze verzette zich tegen overdracht van het gebied aan België, een land dat zwaar getroffen was tijdens de Eerste Wereldoorlog. Bij de geallieerden leefden plannen om het land te compenseren door onder meer delen van Limburg en Zeeland over te dragen. Volgens sommigen was het helemaal niet zo vreemd om Nederland te dwingen land af te staan. Het land was in naam dan wel neutraal geweest, in de praktijk zou het vooral pro-Duits zijn geweest en bovendien zou het land economisch hebben geprofiteerd van de oorlog.

Strijdlied
Op verzoek van koningin Wilhelmina richtte Pattist in deze jaren, samen met enkele Zeeuws-Vlaamse notabelen, het Anti-Annexatie Comité op. Met zijn kompanen spande de predikant zich hierna in voor het vergroten van de gemeenschapszin en de vaderlandsliefde in het gebied. Zo organiseerde hij bijvoorbeeld verschillende Oranjefeesten en bevorderde hij de regionale folklore. De totstandkoming van het volkslied van Zeeuws-Vlaanderen kan ook tegen deze achtergrond gezien geworden.

Tekst en muziek
Componist Arnoldus Lijsen zette de tekst van Pattist op muziek. Aanvankelijk was het vooral een strijdlied, maar verloop van tijd groeide het uit tot het Zeeuws-Vlaams volkslied.

Beluister op YouTube:
* Zaamslag - van d'Ee tot hontenisse
* Zeeuws-Vlaams volkslied - Marcel Mangnus (orgel in Basiliek Hulst)
* Marie-Cécile Moerdijk en het Zuiddorps kinderkoor - Zeeuws-Vlaams volkslied

Tekst: Zeeuws-Vlaams volkslied

Waar eens 't gekrijs der meeuwen
verstierf aan 't eenzaam strand,
daar schiepen zich de Zeeuwen
uit schor en slik hun land.
En kwam de stormwind woeden,
hen dreigend met verderf,
dan keerden zij de vloeden
van 't pas gewonnen erf.

Refrein: 
Van d' Ee tot Hontenisse,
van Hulst tot aan Cadzand,
dat is ons eigen landje,
maar deel van Nederland.

Waar eens de zeeën braken,
met donderend gedruis
daar glimmen nu de daken
en lispelt bladgesuis.
Daar trekt de ploeg de voren,
daar klinkt de zicht in 't graan,
daar ziet men 't Zeeuwse koren,
het allerschoonste staan.

Refrein

Daar klappen rappe tongen
de ganse lieve dag,
daar klinkt, uit frisse longen,
gejok en gulle lach.
Daar klinkt de echte landstaal,
geleerd uit moeders mond,
eenvoudig, zonder omhaal,
goed Zeeuws en dus goed rond.

Refrein

Daar werd de oude zede
Getrouwelijk bewaard.
En 't huis in dorp en steden
bleef zuiver Zeeuws van aard.
Daar leeft men zo eendrachtig
en vrij van droef krakeel.
Daar dankt men God almachtig
voor 't toegemeten deel.

Refrein

De worstelstrijd met Spanje
bracht ons het hoogste goed:
de vrijheid, door Oranje
betaald met hartebloed.
Dat goed gaat nooit verloren,
de Nederlandse vlag
zal wapp'ren van de toren
tot op de jongste dag.

Refrein