Want deze intieme kwestie is bij aanhangers van deze tak van sport overal bekend. Als een speler puntloos verliest (13-0) is het namelijk gebruik om de billen van Fanny te kussen.
Verschillende soorten en maten
Fanny bestaat in vele verschillende soorten en maten en is dus bij iedere jeu de boule-vereniging verschillend. Maar zeker is, dat het gebruik dateert uit het begin van de vorige eeuw en dat Fanny Dubriand uit een dorpscafé in Frankrijk hiervoor model heeft gestaan.
Twee versies
Maar daarna gaan de verhalen uiteen. In het boek van Henk Reesink (samen met zijn vrouw Anne Martine dé autoriteit op dit gebied) Jeu de boules Geschiedenis Spelregels Tactieken (Houten 1994) staat een hoofdstukje over Fanny waarin duidelijk wordt hoe een, aanvankelijk, als troost bedoeld gebruik, een min of meer vernederende straf werd. Fanny zou, voor de Eerste Wereldoorlog, een lieftallige serveerster zijn geweest in een café in het noorden van Frankrijk. Als de jeu-de-boule-spelers van het dorp, na afloop, hun overwinning kwamen vieren of het verdriet om een verloren partij kwamen verdrinken, zou zij de "13-0 verliezers" altijd hebben getroost door hen een omhelzing toe te staan. Op zekere dag maakte ook de burgemeester van het dorp aanspraak op deze troostprijs, maar Fanny had blijkbaar wat tegen de man. Zij omhelsde hem niet, maar toonde hem, op een stoel klimmend, haar blote billen. De burgemeester liet zich niet kennen, nam de uitdaging aan en zoende wat hem werd aangeboden.
In het zuiden van Frankrijk betwist men echter de noordelingen de eer, de bakermat van Fanny te zijn. Daar hecht men aan de theorie dat tegen het eind van de 19de eeuw in Lyon een zekere Fanny Dubriand woonde die de gewoonte had haar blote achterwerk te laten zien, om zo de spelers, die met 0-13 (van haar?) hadden verloren hun smadelijke nederlaag nog eens goed in te peperen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Geef uw reactie! Alle reacties worden na een beoordeling geplaatst. Anonieme berichten worden niet geplaatst. .