Met Jort Kelder als vriend heeft Rutte geen vijanden als Willem Engel nodig

Journaliste Angela de Jong schrijft vijf keer per week een column in het AD over wat haar opvalt op tv. Vandaag slaat ze de spijker wel erg goed op de kop. We citeren. 

Zodra er een grootscheepse evaluatie komt van het coronabeleid van het kabinet, hoop ik dat ze ook de rol van de talkshows meenemen. Als ik naar mezelf kijk, zit de onduidelijkheid niet zozeer in welke maatregelen Rutte en De Jonge afkondigen op de persconferentie, maar in het leger ‘experts’ dat er vervolgens op schiet aan de bekende tafels. Ik kan de ‘ja, maar dit’, ‘wat ik nou niet begrijp’ of ‘wat ik hem niet heb horen zeggen’ inmiddels dromen.

Neem gisteravond. Rutte stond in Den Haag nog vragen te beantwoorden van journalisten en opiniemaker Jort Kelder ruide in De vooravond al kroegeigenaren op om per direct een kerk te beginnen in hun etablissement. ,,Kan gewoon in dit land.’’ Want dan mogen ze openblijven. Alsof hij zijn vriendje Mark in de studentensoos vrijblijvend zat te plagen, in plaats van dat er een pandemie bezworen moet worden. Met zulke vrienden heeft Rutte geen notoire onruststokers als Willem Engel meer nodig.

Het gaat er me niet om dat mensen met een afwijkende of dwarse mening niet gehoord mogen worden. Graag zelfs. Ik ben dol op spraakmakende tv. Maar een talkshowpresentator hoort op z’n minst een kritische wedervraag te stellen. En dat is een zeldzaamheid tegenwoordig. Zodra de gast iets heeft gezegd en Twitter losgaat (of de mening van de presentator is bevestigd), is het goed.

Neem de kinderarts donderdag bij Op1 die stelde dat het aantal jongeren dat langdurige klachten houdt van Covid-19 te verwaarlozen is. Dinsdagavond zat in hetzelfde programma een chirurg te vertellen dat ook jonge, fitte mensen er ‘hartstikke ziek’ van worden. ,,Belangrijk om te benadrukken.’’

Ik ben dol op spraak­ma­ken­de tv. Maar een talk­show­pre­sen­ta­tor hoort op z’n minst een kritische wedervraag te stellen

Tijs van den Brink deed daarop hetzelfde als Jort Kelder (toen in zijn rol als Op1-presentator) donderdag: hij hoorde het aan en ging door naar het volgende punt. Terwijl journalistiek, zeker bij een publieke omroep, méér is dan twee tegengestelde meningen tegenover elkaar zetten en het de kijker lekker zelf uit te laten zoeken.

Nog een voorbeeld. Zowel Jort bij De vooravond als econoom Barbara Baarsma bij Op1 begon natúúrlijk weer over de enorme economische schade van het coronabeleid en over de arme, zwaar getroffen jongeren. Maar een realistisch voorstel over hoe oud en jong te scheiden, hoor ik nooit. Hoe doen we het bijvoorbeeld voor de opa’s en oma’s die bijna dagelijks op de kleinkinderen passen zodat vader en moeder kunnen werken? Die zijn pas essentieel voor de economie.

Geen presentator die de vraag stelde. Vrij naar Klaas Dijkhoff, die ook bij De vooravond aan tafel zat: we discussiëren elkaar hier liever het ziekenhuis in.